احدی، بتول؛ میرزایی، پری؛ نریمانی، محمد و ابوالقاسمی، عباس (1388). تاثیر آموزش حلمساله اجتماعی بر سازگاری اجتماعی و عملکرد تحصیلی دانشآموزان کمرو. پژوهش در حیطه کودکان استثنایی، 9 (3): 202-193.
بیانی، علیاصغر و بیانی، علی. (1389). ویژگیهای روانسنجی فرم کوتاه سیاهه حلمسئله اجتماعی. روانشناسی تحولی: روانشناسان ایرانی، 7(26): 154- 147.
تذکره توسلی، شهپر؛ بنیجمال، شکوهالسادات و پوراعتماد، حمیدرضا. (1389). ارزیابی اثربخشی لگودرمانی در بهبود مهارتهای اجتماعی کودکان مبتلا به اتیسم با عملکر بالا. پایاننامه کارشناسی ارشد دانشگاه الزهراء.
تقیلو، صادق؛ صالحی، مهدیه و شکری، امید. (1390). مدلیابی معادلات ساختاری در تبیین رابطه بین صفات شخصیت، حلمساله اجتماعی و بهزیستی ذهنی. فصلنامه پژوهش در سلامت روانشناختی، 4(1و2): 76-63.
تویسرکانی راوری، مهدیه؛ یونسی، سیدجلال و یوسفیلویه، مجید. (1387). تاثیر آموزش مهارتهای اجتماعی مبتنی بر قصه در کاهش نشانههای اختلال سلوک کودکان. فصلنامه خانوادهپژوهی، 4(1): 76-63.
جعفری، نرگس.(1391). تاثیر نمایش خلاق بر میزان مهارتهای اجتماعی کودکان. کتاب ماه کودک و نوجوان: 27-20.
جلوهگر، افسانه؛ کارشکی، حسین و اصغرینکاح، سیدمحسن. (1391). تاثیر آموزش راهبردهای خودتنظیمی بر حلمساله شناختی و اجتماعی کودکان پیشدبستانی. پایاننامه کارشناسی ارشد روانشناسی تربیتی دانشگاه فردوسی مشهد.
سیف، علیاکبر. (1387). روانشناسی پرورشی نوین: روانشناسی آموزش و یادگیری. تهران: نشر دوران.
شهیم، سیما. (1382). مقایسه مهارتهای اجتماعی و مشکلات رفتاری در دو گروه از کودکان عادی و مبتلا به اختلالات یادگیری در خانه و مدرسه. مجله روانشناسی و علوم تربیتی، 33(1): 121- 138.
قرائی، نفیسه و فتحآبادی، جلیل. (1392). اثربخشی بازیدرمانی عروسکی بر ارتقاء مهارتهای اجتماعی کودکان پیشدبستانی دچار سندرم داون. فصلنامه روانشناسی کاربردی، 2(26): 40-25.
لاریجانی، زرینسادات و رازقی، نرگس. (1386). بررسی کاربرد هنرهای نمایشی در رشد اجتماعی دانشآموزان کمتوان ذهنی. پژوهش در حیطه کودکان استثنایی، 8(1): 52-43.
مخبری، عادل؛ درتاج، فریبا و درهکردی، علی. (1390). بررسی شاخصهای روانسنجی پرسشنامه توانایی حلمساله اجتماعی. فصلنامه اندازه گیری تربیتی، 4(1): 72-55.
یحیی محمودی، ندا؛ ناصح، اشکان؛ صالحی، سیروس و تیزدست، طاهر. (1392). اثربخشی آموزش گروهی مهارتهای اجتماعی مبتنی بر قصهگویی بر مشکلات رفتار برونی‌سازی شده کودکان. روانشناسی تحولی: روانشناسان ایرانی، 9(35): 257-249.
یزدانیپور، نسیم و یزدخواستی، فریبا. (1391). اثربخشی بازیهای گروهی بر مهارتهای اجتماعی کودکان پیشدبستانی 6 تا 7 ساله شهر اصفهان. تحقیقات علوم رفتاری، 10(3): 228-221.
Alci, B. & Canca, D. (2011). Change of students’ problem-solving appraisal in higher education according to gender. Procedia Social and Behavioral Sciences, 15, 3179–3184.
Caughron, J., Peterson, D. & Mumford, M. (2011).Creativity Training. Encyclopedia of Creativity (Second Edition), 311-317.
Guli, L.; Semrud-Clikeman, M.; Lerner, M. &Britton, N. (2013). Social Competence Intervention Program (SCIP): A pilot study of a creative dramaprogram for youth with social difficulties. The Arts in Psychotherapy, 40: 37–44.
Hilal, H., Husin, W & Zayed, T. (2013). Barriers to Creativity among Students of Selected Universities in Malaysia. International Journal of Applied Science and Technology, 3 (6): 51- 60.
Karakelle, S. (2009). Enhancing fluent and flexible thinking through the creative drama process. Thinking Skills and Creativity, 4: 124–129.
Koning, C., Magill-Evans, J., Volden., J. & Dick, B. (2013). Efficacy of cognitive behavior therapy-based social skills intervention forschool-aged boys with autism spectrum disorders. Research in Autism Spectrum Disorders, 7: 1282–1290.
Matthys W. & Lochman, J. (2005). Social problem solving in aggressive children. Social Problem Solving and Offending: Evidence, Evaluation and Evolution: 51- 66.
Oncu E. & Unluer, E. (2010). Preschool children’s using of play materials creatively. Procedia Social and Behavioral Sciences, 2: 4457–4461.
Pakaslahti, L. (2000). Children’s and adolescents’ aggressive behavior in context: the development and application of aggressive problem-solving strategies. Aggression and Violent Behavior, 5: 467-490.
Parsons, S. & Mitchell, P. (2002). The potential of virtual reality in social skills training for people with autistic spectrum disorders. Journal of Intellectual Disability Research, 46(5): 430- 443.
Pelfrey, R. (2011). Classroom behaviors in elementary school teachers identified as fostering creativity. ProQuest LLC.
Piko, B., Keresztes, N., & Pluhar, Z. (2006). Aggressive behavior and psychosocial health among children. Journal of personality and individual differences, 14: 858- 895.
Reina, D. & Chagnon, M. (1994). Creative problem solving. Instructor’s workbook Developed for: Optimist International.
Robson, S. (2014). The analyzing children’s creative thinking framework: development of an observation- led approach to identifying and analyzing young children’s creative thinking. British Educational Research Journal, 40(1): 121- 134.
Takahashi, F., Koseki, S. & Shimada, H. (2009). Developmental trends in children's aggression and social problem-solving. ournal of Applied Developmental Psychology, 30: 265–272.
Walker, O.; Degnan, K.; Fox, N. & Henderson, H. (2013). Social problem solving in early childhood: Developmental change and the influence of shyness. Journal of Applied Developmental Psychology, 34: 185–193.
)