نویسندگان

1 کارشناس ارشد روانشناسی تربیتی دانشگاه فردوسی مشهد

2 استادیار گروه علوم تربیتی دانشگاه فردوسی مشهد

چکیده

حل­مساله مهارتی مهم برای عملکرد اجتماعی زندگی روزانه کودک است و اشتراکات در مبانی نظری و پژوهشی  خلاقیت و حل­مساله نشان داده که می­توان از طریق خلاقیت این مهارت را ارتقا داد. این پژوهش با هدف بررسی افزایش توانایی حل­مساله در کودکان پیش­دبستانی پسر از طریق آموزش خلاقیت انجام گرفت. پژوهش حاضر از نوع شبه­آزمایشی و حجم نمونه مورد نظر 20 کودک پسر پیش­دبستانی بود که به صورت نمونه­گیری در دسترس انتخاب و با استفاده از گمارش تصادفی به صورت مساوی در دو گروه آزمایش (10 نفر) و کنترل (10 نفر) قرار گرفتند. کودکان گروه آزمایش 12 جلسه مداخلات مربوطه را دریافت نمودند. ابزار پژوهش، آزمون حل­مساله اجتماعی والی بود که در پیش­آزمون و پس­آزمون مورد استفاده قرار گرفت. نتایج نشان داد که حل­مساله در کودکان گروه آزمایش به­طور معناداری در اثر مداخله نسبت به گروه کنترل افزایش یافت. بنابراین، می­توان نتیجه گرفت که اگر آموزش خلاقیت به صورت مناسب و با تم­های موضوعات درگیر کودکان در موقعیت­های واقعی انجام گیرد می­تواند باعث بهبود حل­مسائل در آن­ها گردد.
 

کلیدواژه‌ها

عنوان مقاله [English]

The Effectiveness Training Creativity on Increasing Problem-Solving Ability in Children

نویسندگان [English]

  • Maryam Sadat Kiafar 1
  • Seyed Mohsen Asgharinekah 2

چکیده [English]

Problem solving is important skill for child's daily living, and participation in theoretical and research has shown that by creativity can be improved this skill. This study examined the increasing problem-solving ability in preschool boys through creativity training.The research design was quasi-experimental and Subjects included 20 preschool children that were randomly assigned to in experimental groups and control groups.  Experimental groups received 12 sessions, related interventions.The research tool wassocial problem solving test that in post-test were used. Data were analyzed through ANCOVA.The results showed that the problem solving of children in the intervention group were significantly increased compared to control group.Therefore if done properly trained Creativity and with themes involved with children's real-life situations can be improved their problem solving. Therefore necessary to design and implement such programs more than ever felt.
 

کلیدواژه‌ها [English]

  • Education
  • Child
  • creativity
  • Problem Solving
احدی، بتول؛ میرزایی، پری؛ نریمانی، محمد و ابوالقاسمی، عباس (1388). تاثیر آموزش حل­مساله اجتماعی بر سازگاری اجتماعی و عملکرد تحصیلی دانش­آموزان کمرو. پژوهش در حیطه کودکان استثنایی، 9 (3): 202-193.
بیانی، علی­اصغر و بیانی، علی. (1389). ویژگی­های روان­سنجی فرم کوتاه سیاهه حل­مسئله اجتماعی. روانشناسی تحولی: روانشناسان ایرانی، 7(26): 154- 147.
تذکره توسلی، شهپر؛ بنی­جمال، شکوه­السادات و پوراعتماد، حمیدرضا. (1389). ارزیابی اثربخشی لگودرمانی در بهبود مهارت­های اجتماعی کودکان مبتلا به اتیسم با عملکر بالا. پایان­نامه کارشناسی ارشد دانشگاه الزهراء.
تقی­لو، صادق؛ صالحی، مهدیه و شکری، امید. (1390). مدل­یابی معادلات ساختاری در تبیین رابطه بین صفات شخصیت، حل­مساله اجتماعی و بهزیستی ذهنی. فصلنامه پژوهش در سلامت روانشناختی، 4(1و2): 76-63.
تویسرکانی راوری، مهدیه؛ یونسی، سیدجلال و یوسفی­لویه، مجید. (1387). تاثیر آموزش مهارت­های اجتماعی مبتنی بر قصه در کاهش نشانه­های اختلال سلوک کودکان. فصلنامه خانواده­پژوهی، 4(1): 76-63.
جعفری، نرگس.(1391). تاثیر نمایش خلاق بر میزان مهارت­های اجتماعی کودکان. کتاب ماه کودک و نوجوان: 27-20.
جلوه­گر، افسانه؛ کارشکی، حسین و اصغری­نکاح، سیدمحسن. (1391). تاثیر آموزش راهبردهای خودتنظیمی بر حل­مساله شناختی و اجتماعی کودکان پیش­دبستانی. پایان‌نامه کارشناسی ارشد روانشناسی تربیتی دانشگاه فردوسی مشهد.
سیف، علی­اکبر. (1387). روانشناسی پرورشی نوین: روانشناسی آموزش و یادگیری. تهران: نشر دوران.
شهیم، سیما. (1382). مقایسه مهارت­های اجتماعی و مشکلات رفتاری در دو گروه از کودکان عادی و مبتلا به اختلالات یادگیری در خانه و مدرسه. مجله روانشناسی و علوم تربیتی، 33(1): 121- 138.
قرائی، نفیسه و فتح­آبادی، جلیل. (1392). اثربخشی بازی­درمانی عروسکی بر ارتقاء مهارت‌های اجتماعی کودکان پیش­دبستانی دچار سندرم داون. فصلنامه روانشناسی کاربردی، 2(26): 40-25.
لاریجانی، زرین­سادات و رازقی، نرگس. (1386). بررسی کاربرد هنرهای نمایشی در رشد اجتماعی دانش­آموزان کم­توان ذهنی. پژوهش در حیطه کودکان استثنایی، 8(1): 52-43.
مخبری، عادل؛ درتاج، فریبا و دره­کردی، علی. (1390). بررسی شاخص­های روان­سنجی پرسشنامه توانایی حل­مساله اجتماعی. فصلنامه اندازه گیری تربیتی، 4(1): 72-55.
یحیی محمودی، ندا؛ ناصح، اشکان؛ صالحی، سیروس و تیزدست، طاهر. (1392). اثربخشی آموزش گروهی مهارت­های اجتماعی مبتنی بر قصه­گویی بر مشکلات رفتار برونی‌سازی شده کودکان. روانشناسی تحولی: روانشناسان ایرانی، 9(35): 257-249.
یزدانی­پور، نسیم و یزدخواستی، فریبا. (1391). اثربخشی بازی­های گروهی بر مهارت­های اجتماعی کودکان پیش­دبستانی 6 تا 7 ساله شهر اصفهان. تحقیقات علوم رفتاری، 10(3): 228-221.
Alci, B. & Canca, D. (2011). Change of students’ problem-solving appraisal in higher education according to gender. Procedia Social and Behavioral Sciences, 15, 3179–3184.
Caughron, J., Peterson, D. & Mumford, M. (2011).Creativity Training. Encyclopedia of Creativity (Second Edition), 311-317.
Guli, L.; Semrud-Clikeman, M.; Lerner, M. &Britton, N. (2013). Social Competence Intervention Program (SCIP): A pilot study of a creative dramaprogram for youth with social difficulties. The Arts in Psychotherapy, 40: 37–44.
Hilal, H., Husin, W & Zayed, T. (2013). Barriers to Creativity among Students of Selected Universities in Malaysia. International Journal of Applied Science and Technology, 3 (6): 51- 60.
Karakelle, S. (2009). Enhancing fluent and flexible thinking through the creative drama process. Thinking Skills and Creativity, 4: 124–129.
Koning, C., Magill-Evans, J., Volden., J. & Dick, B. (2013). Efficacy of cognitive behavior therapy-based social skills intervention forschool-aged boys with autism spectrum disorders. Research in Autism Spectrum Disorders, 7: 1282–1290.
Matthys W. & Lochman, J. (2005). Social problem solving in aggressive children. Social Problem Solving and Offending: Evidence, Evaluation and Evolution: 51- 66.
Oncu E. & Unluer, E. (2010). Preschool children’s using of play materials creatively. Procedia Social and Behavioral Sciences, 2: 4457–4461.
Pakaslahti, L. (2000). Children’s and adolescents’ aggressive behavior in context: the development and application of aggressive problem-solving strategies. Aggression and Violent Behavior, 5: 467-490.
Parsons, S. & Mitchell, P. (2002). The potential of virtual reality in social skills training for people with autistic spectrum disorders. Journal of Intellectual Disability Research, 46(5): 430- 443.
Pelfrey, R. (2011). Classroom behaviors in elementary school teachers identified as fostering creativity. ProQuest LLC.
Piko, B., Keresztes, N., & Pluhar, Z. (2006). Aggressive behavior and psychosocial health among children. Journal of personality and individual differences, 14: 858- 895.
Reina, D. & Chagnon, M. (1994). Creative problem solving. Instructor’s workbook Developed for: Optimist International.
Robson, S. (2014). The analyzing children’s creative thinking framework: development of an observation- led approach to identifying and analyzing young children’s creative thinking. British Educational Research Journal, 40(1): 121- 134.
Takahashi, F., Koseki, S. & Shimada, H. (2009). Developmental trends in children's aggression and social problem-solving. ournal of Applied Developmental Psychology, 30: 265–272.
Walker, O.; Degnan, K.; Fox, N. & Henderson, H. (2013). Social problem solving in early childhood: Developmental change and the influence of shyness. Journal of Applied Developmental Psychology, 34: 185–193.