نرگس پورطالب؛ میرمحمود میرنسب؛ رحیم بدری گرگری
چکیده
پژوهش حاضر با هدف بررسی اثربخشی تلفیق مداخله‌های شناختی، رفتاری و تربیتی، بر کاهش اضطراب امتحان دانش آموزان انجام شد. طرح پژوهش شبه آزمایشی و از نوع پیش‌آزمون- پس‌آزمون با گروه کنترل است. جامعه آماری پژوهش را دانش آموزان دختر پایه ششم در شهر تبریز تشکیل می‌دادند. نمونه موردنظر از طریق روش نمونه‌گیری تصادفی خوشه‌ای چندمرحله‌ای، ...
بیشتر
پژوهش حاضر با هدف بررسی اثربخشی تلفیق مداخله‌های شناختی، رفتاری و تربیتی، بر کاهش اضطراب امتحان دانش آموزان انجام شد. طرح پژوهش شبه آزمایشی و از نوع پیش‌آزمون- پس‌آزمون با گروه کنترل است. جامعه آماری پژوهش را دانش آموزان دختر پایه ششم در شهر تبریز تشکیل می‌دادند. نمونه موردنظر از طریق روش نمونه‌گیری تصادفی خوشه‌ای چندمرحله‌ای، به تعداد 60 نفر با استفاده از آزمون اضطراب امتحان اشپیلبرگر انتخاب شدند و به شکل تصادفی در گروههای آزمایش و کنترل (در هر گروه 30 نفر) جایگزین شدند. بعد از ارائه، برنامه آموزشی در 14 جلسه، یک هفته بعد، از گروهها پس‌آزمون به عمل آمد. نتایج حاصل از تحلیل کوواریانس تک متغیره نشان داد که بین گروههای آزمایش و کنترل در پس‌آزمون، تفاوت معناداری وجود دارد. با توجه به یافتهی این پژوهش، میتوان گفت، تلفیق برنامههای درمانی، بر کاهش اضطراب امتحان مؤثر است. استلزامهای این مطالعه برای انجام پژوهشهای آتی در قلمرو مداخله‌های تلفیقی برای کاهش اضطراب امتحان موردبحث قرار میگیرند.
آسیه بزرگی؛ رزگار محمدی؛ شهلا سلیمانی
چکیده
این پژوهش با هدف بررسی اثربخشی درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد بر اضطراب امتحان و خودپنداره کودکان مدارس ابتدایی دخترانه شهرستان اندیمشک صورت گرفت. روش این پژوهش از نوع نیمه تجربی بود که از طرح گروه کنترل نامعادل استفاده شد. جامعه آماری این پژوهش همه کودکان دبستانی کلاس سوم تا ششم شهرستان اندیمشک بود که در سال تحصیلی 97-96 در دبستان‌های ...
بیشتر
این پژوهش با هدف بررسی اثربخشی درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد بر اضطراب امتحان و خودپنداره کودکان مدارس ابتدایی دخترانه شهرستان اندیمشک صورت گرفت. روش این پژوهش از نوع نیمه تجربی بود که از طرح گروه کنترل نامعادل استفاده شد. جامعه آماری این پژوهش همه کودکان دبستانی کلاس سوم تا ششم شهرستان اندیمشک بود که در سال تحصیلی 97-96 در دبستان‌های این شهرستان مشغول تحصیل بودند. نمونه‌گیری در این پژوهش بهصورت ساده چندمرحله‌ای بود. پیش از اجرای مداخله، هر دو گروه پرسشنامههای اضطراب امتحان و خودپنداره کودکان را تکمیل کرده و بلافاصله پس از اجرای مداخله نیز پرسشنامههای ذکرشده مجدداً توسط آزمودنیهای هر دو گروه تکمیل شد. برای تجزیهوتحلیل دادهها از روشهای آمار توصیفی شامل میانگین و انحراف معیار و آمار استنباطی شامل تحلیل کوواریانس یک متغیره و چند متغیره استفاده شد. نتایج تحلیل دادههای این پژوهش نشان داد میان گروه آزمایش و گواه پس از اجرای مداخله آزمایشی تفاوت معناداری وجود داشت؛ بنابراین درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد موجب کاهش اضطراب امتحان و بهبود خودپنداره کودکان ابتدایی شده بود.
