سلمان آخش؛ علی حسینی خواه؛ عفت عباسی؛ نعمت الله موسی پور
چکیده
هدف از انجام این پژوهش "آسیب‌شناسی وضعیت آموزش و برنامه درسی پیش از دبستان در ایران " است. این پژوهش در قالب رویکرد کیفی و به روش پدیدار نگاری انجام‌شده است. جامعه هدف در این پژوهش عبارت‌اند از کلیه مراکز پیشدبستانی که از این تعداد 15 مرکز پیشدبستانی از استان‌های تهران، البرز و کهگیلویه و بویراحمد به روش نمونه‌گیری هدفمند انتخاب ...
بیشتر
هدف از انجام این پژوهش "آسیب‌شناسی وضعیت آموزش و برنامه درسی پیش از دبستان در ایران " است. این پژوهش در قالب رویکرد کیفی و به روش پدیدار نگاری انجام‌شده است. جامعه هدف در این پژوهش عبارت‌اند از کلیه مراکز پیشدبستانی که از این تعداد 15 مرکز پیشدبستانی از استان‌های تهران، البرز و کهگیلویه و بویراحمد به روش نمونه‌گیری هدفمند انتخاب گردیدند. ابزار گردآوری اطلاعات شامل مصاحبه نیمه ساختاریافته بوده که محقق از طریق آن برای شناسایی آسیبها و مشکلات دوره پیش از پیش از دبستان به جمعآوری اطلاعات از مربیان و مدیران اقدام نموده است. یافتههای پژوهش نشان داد که مهمترین آسیبهای موجود دوره پیش از دبستان، مربوط به مدیریت کلان پیش از دبستان، برنامه درسی دوره پیش از دبستان، نیروی انسانی پیش از دبستان، وضعیت حقوقی پیش از دبستان و آسیبهای مربوط به محیط خانواده و والدین بوده است که هرکدام از این آسیبهای کلان خود نیز به زیر مقولههایی تقسیمشدهاند که در ادامه به آن پرداختهشده است.
مریم سادات کیافر؛ سید محسن اصغری نکاح
چکیده
حلمساله مهارتی مهم برای عملکرد اجتماعی زندگی روزانه کودک است و اشتراکات در مبانی نظری و پژوهشی خلاقیت و حلمساله نشان داده که میتوان از طریق خلاقیت این مهارت را ارتقا داد. این پژوهش با هدف بررسی افزایش توانایی حلمساله در کودکان پیشدبستانی پسر از طریق آموزش خلاقیت انجام گرفت. پژوهش حاضر از نوع شبهآزمایشی و حجم نمونه ...
بیشتر
حلمساله مهارتی مهم برای عملکرد اجتماعی زندگی روزانه کودک است و اشتراکات در مبانی نظری و پژوهشی خلاقیت و حلمساله نشان داده که میتوان از طریق خلاقیت این مهارت را ارتقا داد. این پژوهش با هدف بررسی افزایش توانایی حلمساله در کودکان پیشدبستانی پسر از طریق آموزش خلاقیت انجام گرفت. پژوهش حاضر از نوع شبهآزمایشی و حجم نمونه مورد نظر 20 کودک پسر پیشدبستانی بود که به صورت نمونه‌گیری در دسترس انتخاب و با استفاده از گمارش تصادفی به صورت مساوی در دو گروه آزمایش (10 نفر) و کنترل (10 نفر) قرار گرفتند. کودکان گروه آزمایش 12 جلسه مداخلات مربوطه را دریافت نمودند. ابزار پژوهش، آزمون حلمساله اجتماعی والی بود که در پیشآزمون و پسآزمون مورد استفاده قرار گرفت. نتایج نشان داد که حلمساله در کودکان گروه آزمایش بهطور معناداری در اثر مداخله نسبت به گروه کنترل افزایش یافت. بنابراین، میتوان نتیجه گرفت که اگر آموزش خلاقیت به صورت مناسب و با تمهای موضوعات درگیر کودکان در موقعیتهای واقعی انجام گیرد میتواند باعث بهبود حلمسائل در آنها گردد.
